বাৰমাহৰ কবিতা

মাশ্বাৰিক আব্দুল্লা, ষষ্ঠ শ্ৰেণী,

মিলনপুৰ মজলীয়া বিদ্যালয়, মৰিগাঁও

ব’হাগ মাহ, বিহুৰ বতৰ

ল’ৰা-বুঢ়াই নাচে,

দিনে ৰাতিয়ে হুঁচৰি মাৰে

ঢোল পেঁপা বাজে ৷

জেঠ মাহত ৰ’দৰ তাপত

দেহা ফাটি যায়,

খেতিয়কেও পথাৰৰ কাম

কৰোঁতে টান পায় ৷

আহাৰ মাহত গছৰ ডালত

ফল-মূলবোৰ পকে,

পকা পকা ফল খাবলৈ

বনৰ পখীবোৰ আহে ৷

শাওণ মাহ বৰষুণৰ বতৰ

খেতি কৰিবলৈ ভাল

সময়ৰ খেতি সময়ত কৰি

খেতিয়কে বায় হাল ৷

ভাদ মাহত নামঘৰত

সকলোৱে নাম ধৰে,

নাম-গুণৰ মাজেৰেই

গুৰুজনাক স্মৰণ কৰে ৷

আহিন মাহত নিয়ৰ সৰে

বনৰ পাতে পাতে,

শৰতৰ দিয়ে আগজাননী 

শেৱালি ফুলৰ পাহে ৷

কাতি মাহত তুলসীৰ তলত

ধূপ-চাকি দিয়ে,

সেউজীয়া পথাৰৰ নতুন ধানে

সকলোকে মাতি নিয়ে ৷

আঘোণ মাহত পকা ধানে

মাতে ৰিঙিয়াই,

ধান কাটি ভঁৰালত থৈ

খাওঁ বছৰ জুৰাই ৷

পুহ মাহত বৰ ঠাণ্ডা

বাহিৰ ওলোৱা টান

গৰম-কাপোৰ গাত লৈ

বিছনাতে গাওঁ গান ৷

মাঘ মাহ ভোগালীৰ বতৰ

অতি আদৰৰ,

লাড়ু পিঠা চিৰা মুড়িৰে

ভৰি থাকে ঘৰ ৷

ফাগুন মাহত বতাহ বলে

গছৰ পাত সৰে,

ফুল-ফলৰ অভাৱত 

কান্দে গছবোৰে ৷

চ’ত মাহ বছৰৰ শেষ

মাহবোৰে বিদায় লয়,

নতুন বছৰ আহিব বুলি

আদৰাৰো সময় হয় ৷

********