নিৰু দত্ত, নিশান্ত নিবাস, সৰুপথাৰ, গোলাঘাট   পালেহি আহিনমাহ        অময়া শৰতকাল             ষষ্ঠীত দিওঁ বেদীত স্থান, অচলা ভক্তিৰে পূজি      সপ্তমী অষ্টমী তিথি              দশমীত কৰোঁ বিসৰ্জন । যুগে যুগে ধৰণীতে      তোমাক পূজোঁ ভকতে              ৰাম কৃষ্ণ তোমাৰ সেৱক, আমি সৰল মনিচ        নহও নকল নবীশ                আই তুমি বিপদ বাৰক । শৰতত বসন্তত           ধৰালৈ নামিবা দেই                   বৰণীয়া ফুলেৰে পূজিম, নীলাকৈ অপৰাজিতা       পদুম ধতুৰা জবা                     যতনেৰে মৰ

নীল নয়ন শৰ্মা, ষষ্ঠ শ্ৰেণী, নৰ্থ ইষ্ট পাব্লিক স্কুল, কাহিলিপাৰা, গুৱাহাটী   লিখা-পঢ়া কৰা ভাই শিক্ষাৰ বিনে গতি নাই, সুশিক্ষা গ্ৰহণ কৰা জ্ঞানী হৈ জীৱন ধৰা।   বিদ্যাৰ মন্দিৰত সদায় গৈ শিক্ষাৰ বন্তি জ্বলাই লৈ, পাঠদান গ্ৰহণ কৰা অজ্ঞানতা দূৰ কৰা।         গুৰুৰ উপদেশ মানি চলা জীৱনৰ পথ সুগম কৰা, কি হ'ব পাৰে শিক্ষাৰ দৰে শিক্ষাই আমাৰ জীৱন গঢ়ে। **************

কৃষ্ণ কান্ত চাহু, অধ্যক্ষ                             নকাৰী উ: মা: বিদ্যালয়, উত্তৰ লখিমপুৰ   মৃত্যুনো কি - কিনি ল'ব পাৰোঁ, জীৱনটোহে নোৱাৰোঁ ! চাইকেলৰ পাছে পাছে আহি থকা জোনটোৰ দৰে জীৱনেও মাজে সময়ে ছাঁ পোহৰত মৰে আৰু জীয়ে।   উশাহটোও চোলাৰ হাতত লুকুৱাই লোৱা হাতখনৰ দৰে এৰাল চিঙা উশাহৰ কি ভৰসা ? সৰি পৰা আকাশৰ তৰা…. জীৱনৰ জ্যামিতি সমাপ্তিৰ বিন্দু ।। *******

মন্দিতা শৰ্মা, গুৱাহাটী   সপোন খেদা দুচকুত মাথোঁ উন্নয়ন অঞ্জন। বিৰিখৰ নিৰ্মল ছাঁত লভে জীৱনে জীয়ন। পৰ্বত-পাহাৰ বিদাৰি গঢ়ি উঠে একো একোটা ৰাস্তা, জলাশয় নাশি অট্টালিকা আকাশস্পৰ্শা!   হেৰাই যোৱাৰ বেদনাত উচুপি উঠে গছে, জীয়াই থকাৰ তাড়ণাত ৰাউচি জোৰে গছে! সকলোকে লাগে উন্নয়ন-- প্ৰদুষণমুক্ত বিশ্ব যদিহে কাম্য বৃক্ষাভূষণ পিন্ধোৱা ধৰণীক যথাসাধ্য।   ক্ষয়িষ্ণু নহওক বন-বনান্ত, নদ-নদী, পাহাৰ-কন্দৰ প্ৰকৃতিহন্তা উন্নয়ন, কদাপি নহয় সঁচা অৰ্থত অগ্ৰসৰ, নিশ্চিত এক শ্মশান দৰবাৰ।   উন্নয়ন লাগ